Ποιήματα VI-XΙΙ
Της (Ανα)Γέννησης (χαϊκού)
Λευκό γιασεμί
άνθισε το χειμώνα,
μες στο σκοτάδι.
σαν μάτια που άνοιξαν
κι ένα χάδι στο χέρι .
23/1/2018
-------------------------------------------------------------
Της Ικεσίας
Κάνε μου χώρο να έρθω,
Έχεις πολύ.
Για να αντιστοιχίσω τις σκέψεις σου,
να με κοιτάς και να θυμάσαι.
Μέχρι να αντικρύσεις την ανατολή,
ή τα πυκνότερα σύννεφα.
Τότε λοιπόν θα φύγω από μόνος μου,
με έναν δυνατό αέρα .
26/10/2017
---------------------------------------------------------------------------
Ξάφνου η σκόνη
έκρυψε και το χρόνο.
Να η έρημος .
22/1/2018
--------------------------------------------------------
Έπιασα τη λεπτή άμμο με τα χέρια μου.
Τα σήκωσα ψηλά
και την παρατήρησα να πέφτει
προς τα κει που ήθελε να ανήκει.
Ψυχρός Γενάρης·
φως που πασχίζει να μπει
στο κρύο βλέμμα .
21/1/2018
--------------------------------------------------------------
26/10/2017
---------------------------------------------------------------------------
Του Τέλους (χαϊκού)
Ξάφνου η σκόνη
έκρυψε και το χρόνο.
Να η έρημος .
22/1/2018
--------------------------------------------------------
Της Ματαιότητας
Έπιασα τη λεπτή άμμο με τα χέρια μου.
Τα σήκωσα ψηλά
και την παρατήρησα να πέφτει
προς τα κει που ήθελε να ανήκει.
Τα έσφιξα σε γροθιά να μην φύγει.
Όση απέμεινε.
Όμως αυτή τώρα γλυστρούσε πιο γρήγορα.
Όση απέμεινε.
Όμως αυτή τώρα γλυστρούσε πιο γρήγορα.
Άνοιξα τις παλάμες και κοίταξα,
δεν είχε απομείνει παρά η ζεστασιά που άφησαν οι κόκκοι .
19/12/2017
---------------------------------------------------------------
Πέρασα τα τρια τέταρτα της ζωής μου σε αυτόν τον στενό χώρο, σε έναν στενό δρόμο του Ηρακλείου,
συντροφιά με τα πρόσωπα που εγώ έφτιαξα.
Δημιούργησα πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, απεικονίσεις συναισθημάτων και θρύλων που ανάθεμα κι αν είχανε τις ιδιότητες που τους προσέδωσα πάνω στο ξύλο. Με αγάπησαν και τους αγάπησα.
Δεν τους κοιτάω πια, ξέρω όμως ότι όποτε βρίσκομαι εκεί, βρίσκονται κι αυτοί, αμίλητοι, πράοι ή βλοσυροί.
Η γυναίκα μου πέθανε πριν πολλά χρόνια και τα παιδιά μου με παίρνουν τηλέφωνο στη γιορτή μου για να μάθω τα νέα τους, όχι αυτοί τα δικά μου.
Μα εγώ δεν έχω νέα. Κάθομαι στη γωνιά του χώρου μου σε μια ψάθινη καρέκλα και διαβάζω βιβλία, εφημερίδες, ό,τι πέσει στα ζαρωμένα χέρια μου, για όσο μπορούν τα θολά μου μάτια πίσω από τα χοντρά γυαλιά μου. Δεν μπορώ να ζωγραφίσω άλλο.
Το φως άσπρο και δυνατό, εκτυφλωτικό. Το δικό μου φωτοστέφανο για αυτόν που μόλις με παρατήρησε απ'έξω, μπαμπά μα τι κοιτάς; Μια μέρα θα σβήσει. Κι εγώ ελπίζω να με βρει το σκοτάδι, καθιστό με κάποιο βιβλίο ανα χείρας. Στον χώρο μου, γλυκά και ξαφνικά.
2/1/2018
-------------------------------------------------------------
Ο νοτιάς φυσά
σκιές διασταυρώνονται
το γέλιο παύει .
16/12/2017
-------------------------------------------------------------
δεν είχε απομείνει παρά η ζεστασιά που άφησαν οι κόκκοι .
19/12/2017
---------------------------------------------------------------
Της Κούρασης
Πέρασα τα τρια τέταρτα της ζωής μου σε αυτόν τον στενό χώρο, σε έναν στενό δρόμο του Ηρακλείου,
συντροφιά με τα πρόσωπα που εγώ έφτιαξα.
Δημιούργησα πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες, απεικονίσεις συναισθημάτων και θρύλων που ανάθεμα κι αν είχανε τις ιδιότητες που τους προσέδωσα πάνω στο ξύλο. Με αγάπησαν και τους αγάπησα.
Δεν τους κοιτάω πια, ξέρω όμως ότι όποτε βρίσκομαι εκεί, βρίσκονται κι αυτοί, αμίλητοι, πράοι ή βλοσυροί.
Η γυναίκα μου πέθανε πριν πολλά χρόνια και τα παιδιά μου με παίρνουν τηλέφωνο στη γιορτή μου για να μάθω τα νέα τους, όχι αυτοί τα δικά μου.
Μα εγώ δεν έχω νέα. Κάθομαι στη γωνιά του χώρου μου σε μια ψάθινη καρέκλα και διαβάζω βιβλία, εφημερίδες, ό,τι πέσει στα ζαρωμένα χέρια μου, για όσο μπορούν τα θολά μου μάτια πίσω από τα χοντρά γυαλιά μου. Δεν μπορώ να ζωγραφίσω άλλο.
Το φως άσπρο και δυνατό, εκτυφλωτικό. Το δικό μου φωτοστέφανο για αυτόν που μόλις με παρατήρησε απ'έξω, μπαμπά μα τι κοιτάς; Μια μέρα θα σβήσει. Κι εγώ ελπίζω να με βρει το σκοτάδι, καθιστό με κάποιο βιβλίο ανα χείρας. Στον χώρο μου, γλυκά και ξαφνικά.
2/1/2018
-------------------------------------------------------------
Της α-Σύμπτωσης (Χαϊκού)
Ο νοτιάς φυσά
σκιές διασταυρώνονται
το γέλιο παύει .
16/12/2017
-------------------------------------------------------------
Της Θλίψης (χαϊκού)
Ψυχρός Γενάρης·
φως που πασχίζει να μπει
στο κρύο βλέμμα .
21/1/2018
--------------------------------------------------------------
Στη στήλη Ποιήματα-Διηγήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου