Και τώρα τί για το ΠαΣοΚ;

Το ΠαΣοΚ σε μετάβαση

Νέα και παλιά υλικά αμφίβολης ποιότητας

Αυτό που επαναλάμβαναν τα στελέχη του ΠαΣοΚ μετά και τον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών (ουσιαστικά) εκλογών τους ήταν μια παραλλαγή του γνωστού "κουφάλα νεκροθάφτη δεν ξοφλήσαμε ακόμα". Το ΠαΣοΚ είναι εδώ, όχι βεβαίως δυνατό, αλλά εδώ σίγουρα. Και με κάποιες προοπτικές. Ως προς το ποιες είναι αυτές, θα δείξει.

"Γυρισμός"

Γυρισμός

(πεζό)

Όταν γύρισε απ' το ταξίδι στάθηκε μπροστά στην εξώπορτα και ξεκίνησε να ψάχνει τις τσέπες του να βρει τα κλειδιά. Στην αρχή ψαχούλεψε επιφανειακά και πρόχειρα χτυπώντας τις ελαφρά με την παλάμη του, μετά έβαζε το χέρι σε κάθε μια με τη σειρά. Ανησύχησε που δεν τα εντόπισε με την πρώτη. Μια ζωή αυτό παθαίνει, τα τοποθετεί σε μια θήκη που εκείνη την στιγμή πιστεύει ότι θα θυμηθεί όταν έρθει η ώρα, και μετά το ξεχνάει, δείγμα πάντως ότι ακόμα εμπιστεύεται την μνήμη του-ακόμα κι όταν αυτή αποδεδειγμένα τού κάνει νερά. Τελικά τα βρήκε. Όμως το χέρι του είχε περάσει ήδη δυο φορές απ' την εσωτερική τσέπη του μπουφάν. Αυτό κι αν τον εκνέυρισε, ανάθεμά το άγχος μου κάθε φορά, σκέφτηκε, ανάθεμα πια.

Μικρά της Ιστορίας ΙΙ (Γιατί έμεινε το άγαλμα του τσάρου;)

Το άγαλμα του τσάρου Αλέξανδρου ΙΙΙ

Η παράξενη διατήρηση ενός τσαρικού μνημείου στη Σοβιετική Ένωση

Όταν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ανακηρύχτηκε η κυβέρνηση των σοβιέτ των εργατών-αγροτών-στρατιωτών, ένα από τα θέματα που την απασχόλησαν ήταν η απεικόνιση της ιστορίας και των ιστορικών προσώπων με αγάλματα στις πλατείες. Ξεκίνησαν να κατασκευάζονται γλυπτά που απεικόνιζαν καταρχήν τους μεγάλους επαναστάτες, τον Μαρξ, τον Ένγκελς, τον Σπάρτακο, το Ροβεσπιέρο, το Δαντών, ακόμα και τον Μπακούνιν, και φυσικά να γκρεμίζονται τα αγάλματα των τσάρων, τα σύμβολα μιας καταπίεσης αιώνων. Από τους τσάρους δεν έμεινε κανένας, εκτός τον Μέγα Πέτρο που διατηρήθηκε για ιστορικούς λόγους, επειδή ήταν η πρώτος ηγέτης της Ρωσσίας. Όλοι οι υπόλοιποι οδηγήθηκαν στα χυτήρια ή διαλύθηκαν με τις βαριοπούλες. Υπήρχε όμως μια περίεργη εξαίρεση: το μπρούτζινο έφιππο άγαλμα του τσάρου Αλέξανδρου ΙΙΙ (πατέρα του τελευταίου της δυναστείας των Ρομανώφ, Νικολάου ΙΙ) στο Πέτρογκραντ, μπροστά από το σιδηροδρομικό σταθμό του Υπερσιβηρικού, το οποίο έμεινε στη θέση του μέχρι το 1937, οπότε αποθηκεύτηκε σε μουσείο. Το γιατί έμεινε ετούτο το άγαλμα, ενός μεγάλου δυνάστη των λαών της Ρωσσίας, ήταν φυσικά μια απορία όσων επισκέπτονταν μέχρι τότε τη Σοβιετική Ένωση.